Ο Κατάδικος, Κωνσταντίνου Θεοτόκη

ΟΧΙ στην κοροϊδία των δανειστών

Ποιοι ψηφίζουν ναι;

Χαράλαμπος Μηνάογλου,

Δρ. Νεότερης Ιστορίας ΕΚΠΑ

Μέλος Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητας της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος

Αναλύσεις για τις οικονομικές επιπτώσεις του ναι και του όχι έχουν γίνει πάμπολλες τις τελευταίες ημέρες: αστείες, σοβαρές, υπερβολικές, ανεδαφικές, προσγειωμένες, έγκυρες, εκφοβιστικές, καθησυχαστικές.

Η μεγάλη όμως πλειοψηφία των ψηφοφόρων της 5ης Ιουλίου αδυνατεί πλήρως να παρακολουθήσει οποιαδήποτε ανάλυση που ξεπερνά το επίπεδο του αν θα ανοίξουν οι τράπεζες και πότε. Τα αίτια, οι συνέπειες, οι προοπτικές πίσω από το άνοιγμα των τραπεζών είναι αδύνατο να γίνουν κατανοητές από τους πολλούς, όσο και αν εκλαϊκευθούν. Και αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα για το αντιπροσωπευτικό σύστημα: πώς ψηφίζουν και αποφασίζουν για κάτι που οι περισσότεροι αδυνατούν να κατανοήσουν;

Για τον ανωτέρω λόγο δεν θα προσθέσουμε άλλη μία οικονομική ή οικονομίστικη ανάλυση, αλλά θα στηρίξουμε την θέση μας στην πολιτική παρατήρηση, η οποία ενδέχεται να είναι και πιο προσιτή και κατανοητή σε όσους από τους συνέλληνες δεν έχουν σπουδές στα οικονομικά. Από όσες από τις αμέτρητες συζητήσεις διαμείφθηκαν έτυχε να παρακολουθήσουμε προκύπτει η εξής εκπληκτική παρατήρηση: όσοι υποστηρίζουν το ναι ανήκουν στο πολιτικό κατεστημένο της μεταπολίτευσης που χρεοκόπησε την χώρα και διέφθειρε ολοκληρωτικά τους Έλληνες. Πασόκοι λήσταρχοι υπουργοί και βουλευτές, καθηγητάδες αερολόγοι, δήμαρχοι λαδοπόντικες, άνθρωποι που τρώγοντάς τα μαζί με τον Πάγκαλο πλούτισαν και τώρα χαρακτηρίζουν αυτά τα χρήματα κόπους της ζωής τους, Νδημοκράτες υπουργοί και βουλευτές, αριστεριτζήδες-ποταμίσιοι-δημαρίσιοι ιδεολόγοι που τάσσονται υπέρ των δικαιωμάτων κάθε μειονότητας αλλά κατά του δικαιώματος των Ελλήνων για αντίσταση και ως συντονιστής κεντρικός και εμβληματικός όλων αυτών η τιμία οικογένεια Μητσοτάκη με τους γαμπρούς και τις νύφες της απλωμένους σε διάφορα κόμματα και τηλεοπτικούς σταθμούς να κανοναρχούν υπέρ της ανάγκης υποταγής.

Άκουσα το διάγγελμα μάλιστα του γενάρχη της οικογένειας, το οποίο μου έφερε στην μνήμη μία πανομοιότυπη δήλωσή του για το σχέδιο ΑΝΑΝ. Τότε διαπίστωσα πώς υπάρχει άλλη μία σύμπτωση: όσοι υποστηρίζουν σήμερα το ναι και προσπαθούν να μας πείσουν ότι το όχι θα φέρει την συντέλεια ήταν ακριβώς οι ίδιοι άνθρωποι που προπαγάνδιζαν με το αζημίωτο, όπως αποδείχθηκε, υπέρ του ναι και στο σχέδιο ΑΝΑΝ. Κάντε μία απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο και θα δείτε ότι όλοι μα όλοι οι υποστηρικτές του ναι στις 5 Ιουλίου ήταν και υποστηρικτές του ναι στο σχέδιο ΑΝΑΝ. Και τότε έλεγαν ακριβώς τα ίδια: ότι όχι σημαίνει απόλυτη καταστροφή, μη ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, απομόνωση της Κυπριακής Δημοκρατίας, όλεθρο, παρακμή και άμεση υποταγή της στην Τουρκία. Δώδεκα χρόνια μετά συνεχίζουν να διαψεύδονται. Αλλά πάλι εκεί, την δουλειά τους: να κρατούν δηλαδή τους Έλληνες υποταγμένους στην Ευρώπη των τραπεζών.

Όταν βλέπεις λοιπόν όλους τους κλέφτες της μεταπολίτευσης ενωμένους υπέρ του ναι, όσους μας χρεοκόπησαν κατακλεύοντας την Ελλάδα, δεν υπάρχει δίλημμα· ξέρεις καλά τι σε συμφέρει συνέλληνα να ψηφίσεις.

Δυστυχώς, όπως τουλάχιστον μεταδίδει ο ΣΚΑΙ και γράφει η Καθημερινή, και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος φαίνεται ότι προσχώρησε στο στρατόπεδο του πολιτικού κατεστημένου και ενέταξε εαυτόν στους υποστηρικτές του ναι μαζί με έναν εσμό φανατικών πολεμίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας (Μπουτάρης, Καμίνης, Θεοδωράκης ποταμίσιος κ.α.). Αυτό όμως δεν είναι το ήθος της Ορθοδοξίας. Αυτό το διασώζουν όσοι επίσκοποι αντιστέκονται στους ισχυρούς του αιώνος τούτου και πάμπολλοι ιερείς και λαϊκοί, οι οποίοι ακολουθώντας τους αγίους προτιμούν τον Χριστό από τον μαμωνά, τον Χριστό από τον χρυσό. Και αυτό το κάνει για παράδειγμα η Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου με το κείμενο που εξέδωσε σχετικά με το δημοψήφισμα και με το οποίο παίρνει ξεκάθαρη θέση υπέρ του όχι και καλεί τους Έλληνες σε ενότητα.

Γύρω από το όχι άλλωστε μπορεί να εκφραστεί πραγματική ενότητα, καθώς εκεί συγκεντρωνόμαστε άνθρωποι με πολύ διαφορετικές πεποιθήσεις, αλλά αταλάντευτη στάση κατά της υποταγής και της ξενοκρατίας. Όσοι επιδιώκουμε μία Ελλάδα ελεύθερη και Έλληνες ανθρώπους του δικού μας τρόπου, της δικής μας κουλτούρας. Και αυτό πρέπει να είναι το ζητούμενο στις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίσουμε από εδώ και πέρα: η επιστροφή στον δικό μας τρόπο και η εκδίωξη αυτής της αισχρής νοοτροπίας της υποταγής, της εξάρτησης και της δανειακής υπανάπτυξης. Γύρω από το όχι να ξεκινήσουμε πάλι την παραγωγική Ελλάδα, η οποία θα στηρίζεται σε αυτό που θα παράγει και όχι στα δανεικά. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Όλα τα άλλα είναι για τους δανειστές.

Υπάρχουν Άγιοι στις μέρες μας;

Τόν περασμένο Ιούλιο μιά μικρή ομάδα μαζί με τον Επίσκοπο, αφού ακούσαμε την διήγηση γιά την Ελένη, ψάλαμε ένα τρισάγιο γιά την ψυχή της,κοντά στην θάλασσα,κάτω από τα πεύκα, μέσα στα χαλάσματα ενός παλαιοχριστιανικού ναού με ωραία ψηφιδωτά πού μόλις τα σκουπίσαμε και τα θαυμάσαμε. Ολα τα Μικρασιατικά παράλια μαρτυρούν ζωή αιώνων μέ τήν δική μας πίστη και γλώσσα. Εκεί ηφίλη της Αννα μας διηγήθηκε τίς τελευταίες ημέρες της. Αργότερα ο ιερέας πρόσθεσε καί αυτός την μαρτυρία του. Ας αποτελέσει η σύντομη διήγησή τους το Μνημόσυνο πού οφείλουμε αυτές τίς ημέρες στήν Ελένη. Η Ελένη Μαχάνκοβα γεννήθηκε στην μεγαλούπολη Μπαρναούλ της Σιβηρίας στίς 18 Αυγούστου του 1977. Πήγε στην νότια Τουρκία να εργασθεί, όπως πολλοί συμπατριώτες της, στις τουριστικές εγκατασάσεις πού εκατομύρια ρώσοι επισκέπτονται κάθε χρόνο. Ηταν λογίστρια καί όμορφη. Εκεί γνωρίστηκε με έναν ντόπιο πού την παντρεύτηκε, κατά τα μουσουλμανικά έθιμα, στό τζαμί. Η οικογένειά της, στην Ρωσία, ηταν άθεη. Ο άντρας της κατόπιν την λογάριαζε μουσουλμάνα καί ήταν υπερήφανος γι' αυτήν ενώ εκείνη τον αποστρεφόταν όταν αυτός χαιρόταν ακούγοντας ότι μουσουλμάνοι φονεύουν Χριστιανούς στην Συρία. Πολλές φίλες της ρωσίδες πήγαιναν τακτικά στην μοναδική Εκκλησία που λειτουργεί στην νότια Μικρασία, στην μεγάλη γειτονική τους πόλη. Η Αννα, μάλιστα, διευθύνει εκεί την χωρωδία. Αρχισε λοιπόν να εκκλησιάσεται η Ελένη, ζητώντας να μάθει πως να προσεύχεται και τι συμβαίνει κατά την θεία Λειτουργία. Τότε, στις 6 Ιανουαρίου του 2013, ο άνδρας της τήν κτύπησε σοβαρά και εκείνη έφυγε από το σπίτι καί πήγε καί έμεινε στην Αννα. Μαζί πήγαιναν στην Εκκλησία και τότε ένοιωσε μιά αλλαγή μέσα της ενώ στεναχωριόταν που δεν ήταν βαπτισμένη. Θαύμαζε την αγάπη που της έδειχναν ο ιερέας καί οι ενορίτες. Εβλεπε πιά διαφορετικά όσους δεν ηταν χριστιανοί χωρις να τούς μισεί. Η Αννα της πρότεινε να βαπτισθεί καί το δέχθηκε. Ο ιερέας της έδωσε οδηγίες γιά το πως να εκκλησιάζεται, πως να προσεύχεται καί της ώρισε να διαβάζει το Ευαγγέλιο. Μέ τις φιλενάδες της συζητούσαν πολύ γιά την πίστη, τούς άγιους μάρτυρες καί τα άκουγε όλα προσεκτικά. Μετά ταξείδεψε στην Ρωσία όπου έμεινε δύο εβδομάδες στην οικογένειά της. Πήγαινε καί εκεί στήν Εκκλησία από όπου αγόρασε καί έφερε μαζί της μικρές εικόνες. Παραπονέθηκε στούς γονείς της γιατί δεν την βάπτισαν.Η μητέρα της της είπε ότι αυτοί έζησαν ως άθεοι αλλά εκείνη να βαπτισθεί αφού το θέλει. Μάλιστα της έδωσε ένα μενταγιόν με τήν εικόνα τού αγίου Σεραφείμ τού Σαρώφ. Στίς 8 Μαρτίου τού 2013 επέστρεψε καί έμεινε στό σπίτι της Αννας. Την επόμενη ημέρα πηγαίνοντας στήν δουλειά συνάντησε τόν άνδρα της. Είδε το μενταγιόν καί την ρώτησε: "άλλαξες τήν πίστη σου;" Εκείνη τού απάντησε: "ναί". Αυτός άρχισε τότε να την προσβάλει καί να βλασφημεί επειδη πρόδωσε τον Αλλάχ. Το είπε στούς φίλους του και εκείνοι τού απήντησαν:"νομίζεις ότι ένας γάμος στο τζαμί την έκανε μουσουλμάνα;" Ο άντρας της άρχξσε να την συναντά κάθε ημέρα μετά την δουλειά,ή να της τηλεφωνεί, καί να απειλέι ότι θα την σκοτώσει. Η Αννα της εξέφρασε τήν χαρά της που ομολογεί τόν Χριστό αλλά της είπε ότι είναι επικίνδυνο. Εκείνες τις ημέρες διάβαζε τον βίο της αγίας Ματρόνας καί μαζί με την Αννα έπιναν κάθε πρωί αγιασμό.Εβλεπε τακτικά τον ιερέα, ήταν η εβδομάδα της Τυρινήςκαί επρόκειτο να βαπτισθεί το Πάσχα. Το πρωί της 15ης Μαρτίου διηγήθηκε στην Αννα το όνειρο πού είδε την νύκτα: Πίσω από ένα μεγάλο ανοικτό παράθυρο στεκόταν ένας άνθρωπος με πολύ αγαθό καί όμορφο βλέμμα. Πλησίασε η Ελένη καί είδε πλάι του πολλά όμορφα ζώα καί πίσω την θάλασσα. Τής είπε ότι όλλα αυτά τού ανάκουν καί αυτός τά δημιούργησε. Στην συνέχεια άνοιξε τα χέρια του λέγοντάς της: "Ελα σε μένα κόρη μου".Την αγκάλιασε καί της έδωσε την ειρήνη του καί εκείνη ησύχασε γιατί ο άνδρας της την είχε απειλήσει το βράδυ στο τηλέφωνο και φοβόταν να πάει στην δουλειά της. Η Αννα μας διηγήθηκε οτι προσευχήθηκαν, ήπιαν αγιασμό καί η Ελένη έφυγε κάνοντας τόν σταυρό της.Στίς 3,00 τηλεφώνησε στην Αννα ότι ο άνδρας της της έστειλε ένα μύνημα σάν να μην συμβαίνει τίποτε. Αργότερα στην ανηψιά του άνδρα της είπε ότι εκείνος της ζήτησε να συναντηθούν καί πηγαίνει να τον συναντήσει. " Οτι είναι να γίνει ας γίνει",είπε. Αυτά ήταν τα τελευταία της λόγια .Εκείνος την δέχθηκε στο σπίτι καί με ένα μαζαίρι την έσφαξε. Στην αστυνομία δήλωσε: "Αυτό είχα να προσφέρω στον Αλλαχ". Η Ελένη ετάφη στην γεννέτειρά της ,στην Ρωσία. Ας είναι αιωνία η μνήμη της μαζί με όλους τους Νεομάρτυρες. Ιερομόναχος Θεολόγος